Category: Nudisme

Waarom naaktfoto’s belangrijk zijn voor naturisme

Uit het engels vertaald – het origineel staat op de aanaturist-blog.

IMG_1536

Stel je eens voor dat dit blog niet over naturisme gaat maar over kamperen en rondtrekken met een rugzak. In dat denkbeeldige kampeerblog zou ik schrijven over mijn reizen, reisadvies geven, praten over zaken die in de kampeer/trekkers-wereld spelen, en foto’s laten zien van mijn trips. Niemand zou in paniek raken over foto’s van Yosemite of de Grand Canyon. Maar dit blog gaat niet over kamperen, maar over naaktrecreatie en de naturisische manier van leven.
Sinds het begin heeft naturisme het naakte, menselijk lichaam in foto’s afgebeeld. Het waren nota bene naturistenbladen die het juridische precedent neerzetten dat naakteafbeeldingen mochten worden gepubliceerd. Tot 1958 was het in Amerika illegaal om nudistenbladen met de post te verzenden. In de zaak SUNSHINE BOOK COMPANY v. SUMMERFIELD bepaalde het gerecht dat nudistenbladen mochten worden verzonden. Deze beslissing was ook het precedent dat bladen als Playboy e.d. mochten worden gepubliceerd.

Het naakte, menselijk lichaam is de kern van onze levensstijl, het is wat onze filosofie en onze kijk op de dingen definieert. En als we naar die manier van leven kijken, hoe kunnen we die beschrijven? Natuurlijk kan ik doordrammen over naaktrecreatie in woorden en zinnen. Echter, er is niets dat beter toont wat we beleven en wie we zijn dan een afbeelding. Veel lezers (noot Paul: van de originele blog) weten dat ik mijn eerste stappen in het naturisme zette na het zien van niet-sexuele afbeeldingen. Naturistische foto’s zijn de ambassadeurs voor niet-naturisten; ze demonstreren wat naaktrecreatie is.
Naaktfoto’s helpen mee om het idee te ondermijnen dat naaktheid altijd met sex te maken heeft. Voor veel Amerikanen is naaktheid namelijk gelijk aan sexuele activiteit. Films, TV en het internet leren ons dat naakt altijd erotisch is. Het zien van niet-sexueel naakt is de eerste stap om de verwrongen ideeën van de maatschappij aan te pakken.

Naaktfoto’s helpen ook bij lichaamsacceptatie. Vroeg haatte ik hoe mijn lijf eruit zag. Ik dacht dat ik niet het ‘ideale’ lichaam had, of een lichaam dat goed genoeg was om een naturist te zijn. Na het zien van veel verschillende naakte mensen is dat idee wel veranderd. Ik heb geleerd mezelf en ook anderen te accepteren.
Nou ben ik niet naief. Ik weet dat onze levenswijze de verkeerde mensen aantrekt. Helaas een triest feit. Onze foto’s kunnen door dat soort zieke geesten worden geëxploiteerd. Naturistenfoto’s tonen vaak afbeeldingen van hele families, maar nu, door een aantal van die perversen, haalt geen naturist het nog in zijn hoofd om een foto van zijn kinderen online te zetten. Een ander triest feit is dat de term ‘naturisme’ is ‘ontvoerd’ door de porno-industrie. Dat is niet een feit van het naturisme of naaktrecreatie. Naturisten erop aankijken dat hun foto’s misbruikt worden is hetzelfde als een vrouw veroordelen dat ze sexueel werd aangevallen omdat ze een uitdagende jurk aanhad. De misbruiker moet worden aangepakt, niet het slachtoffer. Ik zal niet ophouden met naturist te zijn door een aantal van die verliezers.
Naaktfoto’s zijn een onderdeel van naturisme. Naaktheid is een onderdeel van de naturistische beleving, maar het grootste deel van de naturistische leefwijze zit tussen de oren, niet tussen de benen. Er is niets beschamends aan het naakte mensenlichaam. Het enige “beschamende” aan naaktheid zijn diegenen die het uitbuiten voor de verkeerde redenen.

God creëerde nudisten. Zondaars creëerden kleding.
God creëerde nudisten. Zondaars creëerden kleding.

Daar heb je weer zo’n man alleen. Wegblijven!

Dit artikel staat oorspronkelijk in het engels op NakedHistorian. (Noot: dit is een Amerikaans artikel, het kan dus niet helemaal van toepassing zijn op Nederland.)

Er zijn veel meer naturistische single mannen dan single vrouwen. Dit is een groot punt dat veel besproken is in de laatste decennia, en er lijkt niet veel te veranderen. Als er al iets verandert dan is het de verkeerde kant op.

Ik denk dat het grootste probleem is dat vrouwelijke naturisten zich snel kwetsbaar voelen. In een geklede sociale omgeving is de kans dat vrouwen ongewenste aandacht van mannen krijgen veel groter dan andersom. En om eerlijk te zijn, mannen krijgen veel meer ongewenste aandacht van andere mannen dan van vrouwen. Daarom gaan vrouwen vaak uit in groepen. Het is niet enkel voor het gezelschap, ook voor de veiligheid.

In een naturistische context heeft een single man veel minder moeite om alleen naar een sociaal evenement te gaan dan een single vrouw; de angst voor ongewenste aandacht is gewoon veel minder. Een balans tussen de geslachten zou ervoor moeten zorgen dat vrouwen zich niet overspoeld voelen door de aanwezigheid van teveel mannen en teveel ongewilde aandacht, maar dat gaat fout.

Het hameren op die balans tussen de geslachten maakt het allemaal nog lastiger, omdat dit de single mannelijke nudist nog een reden geeft om single vrouwelijk nudisten te benaderen. De wens om contact te krijgen met een vrouw om daarmee samen naar naakt-evenementen te gaan wordt door een single vrouw vaak opgevat als een sexueel motief. (Misschien is het dat, misschien niet, maar dat is van tevoren niet te zeggen). Daardoor is er dus nog meer aandacht voor single vrouwen, en nog een reden voor hen om naturisme te vermijden.

Ook ik ben zo’n single mannelijke naturist die geen lidmaatschap krijgt bij de lokale naturistische club vanwege mijn geslacht, en ik ken er nog meer in die omstandigheid.

Ik denk dat het ook een probleem is dat de online gemeenschap niet op een juiste manier laat zien wie naturistische clubs en stranden bezoeken. De meeste mensen die naturistensites bekijken zijn waarschijnlijk meer geïnteresseerd in “bloot kijken” dan echt nudisme. De meeste van die sitebezoekers zouden nog niet dood willen worden gevonden bij een echt naturistisch evenement. Mensen die daar wel heengaan zijn echte naturisten. Sommige mannen die daarheen gaan zullen er echt wel opuit zijn een vrouw te ontmoeten maar dat is over het algemeen niet hun hoofdreden om daar te zijn. Echte naturistenmannen gaan niet naar nudisme-evenementen om vrouwen te begluren. Ze hebben een betere reden daarvoor.

De meest voorkomende vraag van mannen over nudisme is wel ‘Wat moet je doen als je een erectie krijgt?’ Vrouwen vragen vaak hetzelfde m.b.t. nudisme. De soort mannen die naar plaatjes van blote vrouwen wil kijken, of zelfs naar echte blote vrouwen, zal zich niet uit willen kleden juist omdat ze opgewonden willen raken. Ze gaan mogelijk wel naar een WNBR om wat “plaatjes van tieten” te knippen, of ze lopen gekleed vlak langs een nudistenstrand voor wat ‘opwindende’ plaatjes. Als zulke mannen zich al uitkleden is het verborgen in de duinen, constant op de uitkijk of iemand ze misschien ziet terwijl ze van een afstandje zitten te gluren. Dit soort wil niet in een naakte omgeving zijn, tussen mensen die protesteren tegen ongewenste aandacht, en zulke mensen zullen zich ook nooit bij een naturistenvereging aan willen sluiten. Door gesprekken met andere nudisten en eigenaren van terreinen heb ik geleerd dat er maar heel weinig mensen komen met zulke intenties. Als die er al zijn, worden ze er al snel uitgepikt en verbannen. De namen en gezichten zijn dan bekend en worden verspreid naar andere clubs en terreinen. Dat willen ze niet, dus zullen ze niet eens de moeite nemen.

Laatst zag ik een documentaire over nudisme waarin de eigenaar van een terrein zei dat er eens een man was die een ongezond interesse had in andere leden. Hij was er snel uitgepikt en verbannen. De man bleek ook bij een paar andere clubs bekend te zijn. Als mannelijke perverse types zo zeldzaam zijn dat mensen zich die herinneren, waarom worden dan duizenden single mannen gestraft omdat ze nou net die ene zouden kunnen zijn?

De consequentie voor mannelijke nudisten is dat ze eigenlijk alleen maar naar (al dan niet officiele) nudistenstranden kunnen gaan als ze sociaal geaccepteerd naakt willen zijn. Dat is al zolang aan de gang dat zulke stranden nu het stroopgebied zijn voor homosexuele mannen die contact willen met, of enkel willen kijken naar andere naakte mannen op het strand. In de laatste 10 jaar had het nudistendeel van het Studland strand een reputatie voor homosexuele activiteit in de duinen. Sinds kort werden de opzichters van de National Trust bekritiseerd om overmatig homofoob te zijn bij hun patrouilles. Betekent dat dat de opzichters hoofdzakelijk bezig zijn met de homosexuelen, en heeft dit een invloed op de andere strandgasten? Zelf ken ik een paar mensen die een nudistenstrand hebben verlaten omdat homos zich te buiten gingen aan sexuele activiteiten (maar ze zouden dat ook bij heterosexuele sex-uitingen hebben gedaan).

Zelf heb ik zoiets nooit hoeven zien. De meeste mannen die vaker nudistenstranden bezoeken zijn gewoon netjes en houden zich aan de regels. Ik heb wel eens mannen meegemaakt die met me wilden flirten, maar die waren nooit opdringerig toen het duidelijk werd dat ik geen interesse had. Ik ken echter ook mensen voor wie dat een groot probleem is. Singke mannen worden bij verenigingen weggehouden vanwege de angste dat ze vrouwen met ongewenste aandacht lastig vallen. Nu worden ze van de stranden verdreven omdat zij zelf bang zijn voor ongewenste sexuale aandacht.

At the nudist beach

Dan is er ook nog het punt hoe anderen hen zien. Toen we eens over een strand liepen waar ook vaak nudisten komen kwamen een vriend en ik twee naakte mannen tegen. Mijn vriend zei dat we ze maar een beetje de ruimte moesten geven omdat ze waarschijnlijk privacy wilden. Dat impliceerde meteen dat de mannen homos waren. Ondanks het feit dat er bijna altijd meer mannen op zo’n strand zijn dan vrouwen is het toch al snel “een feit” dat ze homosexueel zijn als ze samen zijn. Ook dat is weer een reden voor mannen om een naaktstrand te vermijden als ze niet in een groep zijn waar ook een paar vrouwen bijzijn. Misschien is dit homofoob maar het geeft wel aan hoe kwetsbaar sommige mannelijke nudisten zijn m.b.t. hoe anderen hen zien. Zijn ze alleen worden ze als pervers en sexuele rovers gezien. Zijn ze met andere mannen, dan zijn ze al snel homosexueel. Alleen met een vrouw erbij hoeven ze geen van deze stigmas te ondergaan. Is het dan ook een wonder dat single naturisten-mannen zo wanhopig op zoek kunnen zijn naar vrouwen die ook naturistisch zijn, of gewoon op zoek zijn naar een partner en die proberen in naturisme te interesseren?

Omdat er veel single mannelijke naturisten zijn zou je verwachten dat er een markt is die ze verwelkomt. In tegenstelling: ze worden door veel anderen genegeerd, zelfs verwaarloosd. Buitengesloten, gemarginaliseerd en van het naturisme verjaagd. Er is eigenlijk geen fatsoenlijke plek voor de single mannelijke naturist.

(Noot: nogmaals, dit is vertaald uit het Amerikaans. Niet alle punten zijn noodzakelijkerwijs van toepassing op Nederland of België.)

Je gevoel op nul

Op een prachtige, vroege lentedag in maart, toen het weer geweldig was, ben ik op de fiets gestapt om van het zonnetje gebruik te maken. Ik kwam bij een bos waar zo goed als niemand aanwezig was, vond een rustig plekje dat bijna niet te zien was en daar maakte ik dankbaar gebruik van.

Ik spendeerde er een aangenaam uurtje in de zon, met niets om me heen dan de bomen, de zon en af en toe de streling van de wind. Het was heerlijk rustig .

Een grote vraag voor mij blijft:  Waarom doen niet meer mensen dit?

Toen ik weer naar huis ging, zoveel gekleed als textielmatig vereist is, realiseerde ik me opeens iet. hoeveel mensen hebben in de gaten wat voor gevoelsverwarring we ons lichaam aandoen door er constant kleren omheen te hangen? Ik had net die heerlijke ervaring met niets dan zon en wind gehad. Nu liep ik in de zon en voelde me te warm vanwege een broek en een t-shirt (het was 20 graden, hoe kan dat te warm zijn?). Ik was niet in staat om de zon of de wind overal te voelen. In plaats daarvan werd ik vergast op het schurende gevoel van kleren. Elke keer dat ik naakt in de natuur ben geweest lijkt het wel erger te worden: het duurt steeds lange voor de kleren weer ‘oké’ voelen (oké als in ‘het accepteren van het onvermijdelijk rotgevoel’, niet als ‘ha, heerlijk, kleren’). Niet-naaktlopens herkennen waarschijnlijk niet eens het gevoel van verwarring in hun lijf omdat dat zo gewend is geraakt aan het gevoel van stof, het strakke van sommige kleren en de druk in je gevoelige delen die er zowat altijd is als je iets aanhebt.

Is het dus een wonder dat mensen die nooit naakt lopen de eerste ervaring vreemd en schokkend vinden? Hun lichaam wordt niet op de ‘gewone’ manier gehinderd door het ‘normale ongemak’ en daardoor wordt de paniekknop ingedrukt als de kleren uitgaan.

Hoe anders met het lichaam van een naturist/nudist/naaktloper. Daar wordt de paniekknop pas ingedrukt als de kleren weer aan moeten.

Se promener nue en Belgique

Natulux

Sur naturlux.be j’ai trouvé beaucoup d’information pour se promener nue dans les Ardennes. L’organisation Naturlux a fait leur website pour informer tous qui sont interesser. Le site a beaucoup de pages. Ici est une liste de chose que j’ai trouvé:

  • Se promener nu en Belgique n’est pas permetter.
  • Naturlux utilise des gens qui marchent avant la groupe et qui peuvent annoncer quand il’ya des gens habiller sur la route
  • Pour cette on doit porter quelquechose qu’on peut metter rapidement.
  • Le website a beaucoup d’information mais on doit chercher un peu.
  • On peut eciver à Naturlux par e-mail.

Ici un petit video du journal que parle de Naturlux:

(Mes excuses pour des erreurs dans le Francais, ce n’est pas une langue que je parle beaucoup.)

Delftse hout. >>De meesterzet

Artikel op de website van Rob Meerwijk, in z’n geheel herplaatst:

De meesterzet: verdediging door mr. Spong

Vandaag heb ik het nieuws gelezen dat mr. Spong in hoger beroep de 8 mensen die nog veroordeeld zijn in de zaak Delft gaat verdedigen. Dat is mooi. Ik heb namelijk het gevoel dat we met zijn allen een collosale denkfout maken.  Ik ben niet heel erg juridisch onderlegd, maar heb wel een redelijke dosis gezond verstand meegekregen, dus bij deze een poging.

Ik denk dat onze grootste fout er in zit dat we niet voldoende onderkennen, dat 430a onderdeel is van het strafrecht. De verdachten uit Delft zaten in januari dan ook bij de strafrechter en niet bij de civiele- of bestuursrechter. De taak van een strafrechter is om vast te stellen of er een wet uit het wetboek van strafrecht is overtreden en of dit wettig en overtuigend bewezen kan worden. En daar zit nu net de crux van het hele verhaal.

Lucas Cranach Vrouwe Justitia

De strafwet

Artikel 430a zegt: Hij die zich, buiten een door de gemeenteraad als geschikt voor ongeklede openbare recreatie aangewezen plaats, ongekleed bevindt op of aan een voor het openbaar verkeer bestemde plaats die voor ongeklede recreatie niet geschikt is, wordt gestraft met een geldboete van de eerste categorie.

Over de 1e 3 punten is geen discussie:

  • niet aangewezen
    Bevestigd in de casus Delftse Hout door de bestuursrechter, hoewel wel aangewezen geweest, maar niet in herbevestigd nadat artikel 430a in werking was getreden
  • ongekleed en
  • voor het openbaar verkeer bestemd

Dus dat deel van de bewijslast is duidelijk en wordt door niemand betwist. Alle verdachten bekennen op deze punten van de aanklacht.

Het gaat er dus om dat met name het laatste punt ook nog door het OM bewezen moet worden, namelijk dat de plek ongeschikt is. En het gaat er hierbij nadrukkelijk om dat dit bewezen moet worden, anders ben je als verdachte onschuldig. Wij verwachten echter in het algemeen van de rechter dat hij de plek geschikt verklaart, of dat is in ieder geval ons uitgangspunt. Dat zijn 2 totaal verschillende gezichtspunten en dat matcht niet met elkaar. Daarom voerden we tot op heden technisch misschien wel de verkeerde verdediging. Een strafrechter zal namelijk een plek nooit geschikt kunnen verklaren, maar op zijn best concluderen dat het ‘t OM niet gelukt is om te bewijzen dat een plek ongeschikt is.

Modelverordening

Uit de modelverordening 2012: Slechts indien de aard van de plaats of de omstandigheden zo zijn, dat in redelijkheid niet meer kan worden gesproken van geschiktheid, blijft het feit een zekere mate van strafwaardigheid behouden. De minister van justitie noemde tijdens de Kamerbehandeling reeds een aantal factoren, dat zijns inziens bij de afweging, of er sprake is van een geschikte plek voor ongeklede recreatie, betrokken moet worden, te weten:

  • het feit, dat de grote meerderheid van de ter plaatse aanwezigen geen bezwaren moet hebben tegen ongeklede recreatie
  • de lokale omstandighedende tijdsomstandigheden en
  • (soms) het tijdstip van de dag

Met name de eerste bullet is natuurlijk nooit te bewijzen, tenzij de politie van plan is om bij overtreding een poll te gaan houden onder de aanwezige personen en mogen de geverbaliseerden dan ook meestemmen? De overige twee punten lijken me geen punt. Lezenswaardig over deze materie is de verhandeling van mr. Holdijk, maar ook slechts een mening van een rechtsgeleerde uit de tijd dat de wet werd ingevoerd.

Bewezen verklaard of niet

De meervoudige raadskamer van het hof (niet de minste) was heel duidelijk over de bewijslast in het geval Spong voor zover juridische taal duidelijk kan zijn: Hoe dit zij, het hof is van oordeel dat het onderhavige dossier onvoldoende bewijs bevat dat het betreffende gedeelte van het Almeerderzand niet geschikt is voor openbare ongeklede recreatie. Het enkele gegeven dat een aanpalend gedeelte voor zodanige recreatie is aangewezen is, zo blijkt uit de wetsgeschiedenis, daartoe op zich onvoldoende.

De kern zit in het punt: “het enkele gegeven”. Je hoeft het dan helemaal niet meer over aantallen te hebben, maar ook niet zichtbaarheid of anderszins. Het enkele gegeven is namelijk voldoende reden voor gerede twijfel en dus voor niet bewezenverklaring. Mr. Spong was slim genoeg om zijn verdediging juist op dit punt te voeren. En heb je dan gewonnen, is de vraag? Het voelt misschien nog steeds als onrechtvaardig, maar ja, je bent niet schuldig bevonden aan een strafbaar feit en binnen de strafwet is dat toch echt het maximaal haalbare. Vrijspraak is altijd ontslag van rechtsvervolging en nooit echte vrijspraak http://nl.wikipedia.org/wiki/Vrijspraak. Als we dat anders willen dan zullen we een neefje van 430a in het burgerlijk of in het bestuurlijk wetboek moeten zien te krijgen en 430a uit het wetboek van Strafrecht: Het recht om jezelf te zijn in de openbare ruimte als onvervreemdbaar grondrecht op laten nemen in de grondwet zou ultiem zijn. Dat was al in de inzet van de NFN in 1981, maar dat is toen niet gelukt (http://resourcessgd.kb.nl/SGD/19801981/PDF/SGD_19801981_0003119.pdf) We moesten al blij zijn dat we niet meer onder het artikel “schennis” vielen was toen de opvatting van de commissie die erover ging.

Meesterzet

Ik denk dus dat een technische verdediging beter werkt dan een principiële. Dus meer een verdediging te voeren zoals Spong dat eerder heeft gedaan en niet te proberen om de Delftse Hout principieel geschikt te laten verklaren. De facto is namelijk het “niet bewezen verklaren” voldoende. De gemeente zal dan wel moeten stoppen met bekeuren, want er is geen grond meer voor. En volgens mij is het een meesterzet om mr. Spong zelf de verdediging te laten voeren. En bovendien een hele eer!

Naturisme en kinderen

Kinderen in het naturisme.nudism kids

Altijd een ‘hot’ onderwerp, omdat de wereld zich zo graag druk maakt over kinderen en hoe we ze veilig moeten grootbrengen.

 

Daar ben ik het trouwens helemaal mee eens, begrijp me niet verkeerd. Toch wil ik een lans breken voor het naturisme en de kinderen van naturisten. In plaats van angstvallig weg te worden gehouden van alles wat een beetje met bloot te maken heeft, zonder de grote dreiging van kinderporno en andere vieze bedoening, kunnen de kinderen van naturisten probleemloos naakt rondlopen, -rennen en zwemmen.

children-on-the-beach-joaquin-sorolla-y-bastida
“Kinderen op het strand.”
Joaquin Sorolla y Bastida, 1908

Kinderen hebben geen moeite met naakt. Wel eens op gelet hoeveel heel jonge kinderen zie je gewoon naakt ziet op geklede stranden? En is dat voor hen een probleem? Absoluut niet. Dat ‘probleem’ ontstaat pas als de ouders het bij hun kind ontwikkelen.

Hoera voor het naturisme, waar kinderen niet overal met dat probleem te maken krijgen.

De Delftse Hout, het voorlopige vonnis

En aldus sprak de rechter gisteren over het naaktstrand in de Delftse Hout:

“De kantonrechter in Den Haag oordeelde op dinsdag 28 januari in driekwart van de behandelde zaken ten gunste van de naaktrecreanten: ze hebben afgelopen zomer volkomen legaal naakt gerecreëerd in de Delftse Hout.
De rechter kwam met een verrassende uitspraak dat vooral het aantal geklede bezoekers in het recreatiegebied bepaalt of het strand geschikt is voor naaktrecreatie. De NFN en de recreanten zijn blij dat de rechter met het vonnis in feite aangeeft dat de gemeente Delft het naaktstrand niet zomaar kan sluiten. Of een plek geschikt is voor naaktrecreatie hangt helemaal af van de omstandigheden, en niet van een beslissing van de gemeente.” (Bron: website NFN. Volg de link voor het hele artikel.)

Het is wel een bijzonder vreemde bedoening op die manier. Als er 150 geklede mensen aanwezig zijn (inclusief kinderen) is het strand opeens niet meer geschikt voor naaktrecreatie. De bedekte meerderheid heeft het dus opeens toch weer stilzwijgend voor het zeggen. Heel vreemd. En hoe is dit te handhaven? Wordt er dagelijks een nudist van dienst aangewezen om elk half uur geklede mensen te gaan tellen?

Het is in elk geval positief dat een groot aantal bekeurden hun boete niet hoeven te betalen. Het is zeker positief dat de NFN voor de niet zo fortuinlijken waarschijnlijk in beroep gaat over hun vonnis.

Nudisme versus exhibitionisme

Heel veel mensen kennen het verschil tussen nudisme en exhibitionisme niet. Beide groepen tonen een naakt lichaam, of in geval van de exhibitionist vaak enkel delen van het lichaam, maar er is een groot verschil tussen de onderliggende ideeën van de twee.
Een exhibitionist toont zichzelf te midden van geklede mensen om ze te provoceren of te schokken. Het idee is dat zoiets seksueel opwindend is.

Wat zegt Wikipedia hierover “Exhibitionisme in ruime zin is het seksueel genieten van bekeken te worden. Het kan gaan om door kleding bedekte geslachtsorganen, of om een (deels) naakt lichaam en eventueel ook om seksuele gedragingen; het is het complement van voyeurisme. De WHO stelt dat exhibitionisme een parafilie is; het is terug te vinden in hoofdstuk V van de ICD-10 als seksuele afwijking.
Het woord exhibitionisme wordt meestal gekoppeld aan het gedrag van mannen die zichzelf bloot laten zien. Een ander woord voor een man die zich onverwacht en ongevraagd bloot toont is een ‘potloodventer’. Iemand die er mee geconfronteerd wordt, kan schrikken, maar in het algemeen is de exhibitionist niet uit op verdere seksuele toenadering”

De online Encyclopedia Britannica zegt: “exhibitionism, derivation of sexual gratification through compulsive display of one’s genitals. Like voyeurism, sexual display is almost universal as a prelude to sexual activity in animals, including humans; it is regarded as deviant behaviour when it takes place outside the context of intimate sexual relations. Exhibitionists are usually not dangerous, although the experience is frequently perceived by the victim as threatening; violence or sexual assault seldom follows the display.”
In het nederlands: “exhibitionisme, afgeleide van sexuele voldoening door obsessief tonen van iemand’s geslachtsdelen. Net als bij voyeurisme is het sexueel vertoon bijna universeel een aanzet tot sexuele activiteit bij dieren, inclusief mensen; het wordt gezien als afwijkend gedrag als het gebeurt buiten de context van intieme sexuele relaties.”

Als we dat vergelijken met wat Wikipedia zegt over nudisme, dan komt het verschil duidelijk naar voren: “Nudisme is een leefstijl waarvan de beoefenaar, de nudist, graag ongekleed is en het niet altijd nodig vindt om het lichaam te bedekken. Ook in gezelschap van vreemden achten nudisten dit niet nodig. Naaktheid is voor hen natuurlijk.
De nudist associeert naaktheid niet met seks. Nudisme heeft ook niets te maken met exhibitionisme of voyeurisme. Locatie en situatie is bij veel nudisten niet van belang, al zullen de meesten zich beperken tot naaktstranden, sauna’s, naturistencampings en dergelijke.”

Of, volgense de Encyclopedia Britannica: “nudism, also called naturism, the practice of going without clothes, generally for reasons of health or comfort. Nudism is a social practice in which the sexes interact freely but commonly without engaging in sexual activities.”

In het nederlands: “nudisme, ook genoemd naturisme, is het beoefenen van het ongekleed gaan, normaliter voor gezondheidsredenen of gemak. Nudisme is een sociale bezigheid waarbij beide geslachten vrijelijk met elkaar omgaan maar normaal gesproken zonder zich met sexuele activiteiten bezig te houden.”

Geen enkel gewag van dwangmatig gedrag of seksuele bevrediging in elk van de beschrijvingen van nudisme, net als dat er geen sprake is van cultuur, sociaal gedrag of een manier van leven in exhibitionisme.
Nudisten en naturisten willen niemand shockeren. Ja, ze zijn graag bloot, maar dat is voor hun eigen gemak, niet opdat anderen gaan staren of opzettelijk geschokt worden. Ze willen zichzelf niet tentoonstellen. Dat zou hoe dan ook niet meevallen in een groep waar iedereen al naakt is. Een exhibitionist heeft weinig kans van slagen in een nudistische omgeving. Elke poging om iets sexueels te doen in een naturistische of nudistische groep zal normaal gesproken vlot afgestraft worden.

Naturistenpark Flevo natuur

Naturistenpark Flevo Natuur Op 4 januari had ik mijn eerste kennismaking met Naturistenpark Flevo Natuur. In samenwerking met Unox was er een nieuwjaarsduik georganiseerd. Omdat het een naturistenpark betreft was het natuurlijk een naturistische duik. Ik las over dit evenement op Google+.

Wat een prachtige locatie voor een naturistisch park. Verscholen achter meer bomen dan ik in een polder (Flevopolder) had verwacht ligt een ruim, wijds park met allerhande mogelijkheden tot ontspanning en inspanning. Een verwarmd zwembad, een grote zwemvijver, speelplaatsen voor kinderen, en overal grappige huisjes, chalets en sta-caravans. Er zijn ook kampeerplekken maar die heb ik niet gezien. Waarschijnlijk kamperen er ook niet veel mensen daar met 9 graden boven nul. Ook zijn overal afvalbakken en toiletten.

Na de blote buitenduik was er in het zwembad snert en warme chocolade met slagroom, en de gelegenheid om weer op te warmen. Dat was wel nodig! De organisatie van de duik was prima geregeld, alle mensen groot en klein waren hartstikke aardig en vriendelijk, en ik ben beslist niet voor het laatst op Flevo Natuur geweest. Laat de zon maar komen!