Uit het engels vertaald – het origineel staat op de aanaturist-blog.
Stel je eens voor dat dit blog niet over naturisme gaat maar over kamperen en rondtrekken met een rugzak. In dat denkbeeldige kampeerblog zou ik schrijven over mijn reizen, reisadvies geven, praten over zaken die in de kampeer/trekkers-wereld spelen, en foto’s laten zien van mijn trips. Niemand zou in paniek raken over foto’s van Yosemite of de Grand Canyon. Maar dit blog gaat niet over kamperen, maar over naaktrecreatie en de naturisische manier van leven.
Sinds het begin heeft naturisme het naakte, menselijk lichaam in foto’s afgebeeld. Het waren nota bene naturistenbladen die het juridische precedent neerzetten dat naakteafbeeldingen mochten worden gepubliceerd. Tot 1958 was het in Amerika illegaal om nudistenbladen met de post te verzenden. In de zaak SUNSHINE BOOK COMPANY v. SUMMERFIELD bepaalde het gerecht dat nudistenbladen mochten worden verzonden. Deze beslissing was ook het precedent dat bladen als Playboy e.d. mochten worden gepubliceerd.
Het naakte, menselijk lichaam is de kern van onze levensstijl, het is wat onze filosofie en onze kijk op de dingen definieert. En als we naar die manier van leven kijken, hoe kunnen we die beschrijven? Natuurlijk kan ik doordrammen over naaktrecreatie in woorden en zinnen. Echter, er is niets dat beter toont wat we beleven en wie we zijn dan een afbeelding. Veel lezers (noot Paul: van de originele blog) weten dat ik mijn eerste stappen in het naturisme zette na het zien van niet-sexuele afbeeldingen. Naturistische foto’s zijn de ambassadeurs voor niet-naturisten; ze demonstreren wat naaktrecreatie is.
Naaktfoto’s helpen mee om het idee te ondermijnen dat naaktheid altijd met sex te maken heeft. Voor veel Amerikanen is naaktheid namelijk gelijk aan sexuele activiteit. Films, TV en het internet leren ons dat naakt altijd erotisch is. Het zien van niet-sexueel naakt is de eerste stap om de verwrongen ideeën van de maatschappij aan te pakken.
Naaktfoto’s helpen ook bij lichaamsacceptatie. Vroeg haatte ik hoe mijn lijf eruit zag. Ik dacht dat ik niet het ‘ideale’ lichaam had, of een lichaam dat goed genoeg was om een naturist te zijn. Na het zien van veel verschillende naakte mensen is dat idee wel veranderd. Ik heb geleerd mezelf en ook anderen te accepteren.
Nou ben ik niet naief. Ik weet dat onze levenswijze de verkeerde mensen aantrekt. Helaas een triest feit. Onze foto’s kunnen door dat soort zieke geesten worden geëxploiteerd. Naturistenfoto’s tonen vaak afbeeldingen van hele families, maar nu, door een aantal van die perversen, haalt geen naturist het nog in zijn hoofd om een foto van zijn kinderen online te zetten. Een ander triest feit is dat de term ‘naturisme’ is ‘ontvoerd’ door de porno-industrie. Dat is niet een feit van het naturisme of naaktrecreatie. Naturisten erop aankijken dat hun foto’s misbruikt worden is hetzelfde als een vrouw veroordelen dat ze sexueel werd aangevallen omdat ze een uitdagende jurk aanhad. De misbruiker moet worden aangepakt, niet het slachtoffer. Ik zal niet ophouden met naturist te zijn door een aantal van die verliezers.
Naaktfoto’s zijn een onderdeel van naturisme. Naaktheid is een onderdeel van de naturistische beleving, maar het grootste deel van de naturistische leefwijze zit tussen de oren, niet tussen de benen. Er is niets beschamends aan het naakte mensenlichaam. Het enige “beschamende” aan naaktheid zijn diegenen die het uitbuiten voor de verkeerde redenen.
